به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ فرمود:﴿هَلْ أَتَی عَلَی الْإِنسَانِ حِینٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ یکُن شَیئاً﴾. این «کان»، «کان»ی ناقصه است. ﴿مَذْکُوراً﴾؛ یعنی قابل ذکر نبود، اما ما همین را به جایی رساندیم که بگوییم:
﴿یا أَیهَا الْإِنسَانُ﴾!
مخاطب ماست، با او حرف می زنیم، حق برای او قائل هستیم؛ می گوییم به عهد ما وفا_کن، من هم به عهدم وفا می کنم. این طور خدا با بنده اش حرف می زند!
فرمود: ﴿أَوْفُوا بِعَهْدِی أُوفِ بِعَهْدِکُمْ﴾
با ما این طور حرف می زند! می فرماید شما به حرفهای من عمل کنید، من هم به پیشنهادهای شما عمل میکنم.
روز 26 ماه شعبان 1446
7 اسفند
